;[

i humor znowu w dół.

no jaaa.

nie zniosę dłużej tych hustawek .

dziś u Dalii, potem z Pauliną krótki spacer.

ogółem dzień spoko.

i ogółem mam ochote zamazac sobie twarz na tym zdjęciu. brrrrrrrrr.

wcale nie jest dobrze.

Adik ;)
22:06:53
wiesz. nie lubię go.
wika ;)
22:06:59
dlaczego ?
Adik ;)
22:07:12
popełnia karygodne błedy
wika ;)
22:07:18
każdy je popełnia..
Adik ;)
22:07:28
ale nie przez każdego płaczesz.
22:08:12
żałuje, że mu nie nawrzucałem przez tego fona. I ,o zgrozo, byłem dla niego miły.:| odzyskam tylko polski numer i mu nawrzucam.
wika ;)
22:08:31
Adam.. przestan.

mimo wszystko , miło jest wiedzieć, że jeszcze kogoś obchodzą moje problemy.

i miło też, że chociaż Marta i Dalia przeżywają jakoś mój wyjazd.

Miło wiedzieć, że chociaz dla kogoś jestem ważna.

Jak jest ? Ciężko określić. Dowiaduję się jak zawsze zresztą , tuż przed samym wyjazdem, że zbyt szybko nadaje miano "przyjaciela" ludziom. Prawdopodobnie połowa z moich przyjaciół, to tylko ludzie którzy są , gdy mnie potrzebują.Nigdy odwrotnie. Inna grupa osób-typ pojawiam się i znikam. Czyli? Milczę przez cały miesiąc, a przed wyjazdem z łaską zadzwonię do Wiki. I na końcu, najsmutniejsza grupa ludzi, to Ci najbliżsi. To ludzie, którzy po prostu Cię oleją. Wiedzą, że następnym razem mogą Cię zobaczyć w środku sierpnia, ale mimo wszystko maja Cie gdzieś. No cóż. Trudno. Nie to nie. To wam zabraknie mnie, prawda?
Wczoraj, w nocy, kiedy nie spałam miałam czas wszystko przemyśleć. Przemyśleć czy to wszystko ma w ogóle jakiś sens. Stwierdziłam z przerażeniem, że nie mam do kogo zadzwonić. Z paczki moich przyjaciół pozostała tylko Marta. Po kolei, niczym w tanim filmie, z mojego zycia odchodzą przyjaciele. Kołysałam w nocy w myślach dialog z Mateuszem ->
ja: a gdybym chciała odejść ?
Mati: ale , że jak odejść ?
ja:zniknąć. Przetać istnieć i w ogóle.Gdyby nasza przyjaźń się skończyła.. To co ?
Mati: A czy ja się Ciebie pytam, co z Ziemią jak zniknie słońce?
ja:nie..
Mati: no właśnie.  < - kołysałam i ze wszelkich sił starałam się to zrozumieć. Przecież pytałam się o to z jakies 3 miesiące temu. dlaczego w tak krótkim czasie zaszła taka zmiana? Powinnam wtedy zapytać się Ciebie, co z słońcem jak ziemia przestanie istnieć. Ale nie przyszlo mi to do glowy. Nigdy, nawet w najgorszym koszmarze nie przyszłoby mi do głowy, że Cie strace. Nawet nie wiedziałam, że odnajdę w Tobie człowieka, z którym mogę przegadać całe życie...

Albo ta cała sytuacja z Piotrem. totalny obłęd. Pieprzona pomyłka, której nie chce mi się nawet tłumaczyć. On był takim światełkiem w moim zyciu.Teraz po jego odejściu odczuwam ogromną pustkę, przecież moje oczy nie były przyzwyczajone do ciemności. Ja na prawdę czasami nie potarfię tego wszystkiego ogarnąć, zrozumieć.
Nic nie jest takie, jakie być powinno.