Jescze wakacje...

Hmm. ;)

` Miało być tak pięknie. ;]

Na początku I klasy poznałam "bratnią dusze".

Dogadywałyśmy się we wszystkim.

Aż do tego doszła zazdrość i chłopacy...

Wygrałam chłopaka, przegrałam przyjaźń.

Teraz tego nie żałuje...

Z dnia na dzień cieszę się, że starciałm

to, gdyż dowiedziałam się prawdy o tej osobie.

Eh. gdyby nie ona nie zyskałam bym też nowej

"bratniej duszy". Wszędzie razem, wszystko razem!

Nic nie zdołało nas rozłączyć. Aż do pewnego momentu.

To zdj. jak mi każdy mówi piękne. Wiecie, dlaczego

podobno piękne? Ja myśle, że dlatego gdyż osoba

robiąca te zdj robiła je z całego serca i uczucia jakim

mnie dzieliła. Czemu to musiało ujść z wiatrem?

No tak. Ja nie zasługuję na cholerną przyjaźń.

Na jedną osobę, której mogę w pełni zaufać.

Z którą mogę beczeć ile wlezie. Na człowieka,

na którego mogę liczyć i wiem, że mnie nie opuści.

Chce tylko tyle... To dużo? ;[

Chciałabym, żeby osoba która jest duchem ze mną

na tym zdj powróciła. I było tak jak dawniej.  -SZCZĘŚLIWIE.

<3.