Każdemu, kto kiedykolwiek zawiódł się na mnie - przepraszam.
Każdemu, kto mi pomógł - dziękuję.
Każdego, kogo w jakikolwiek sposób uraziłam lub skrzywdziłam - przepraszam.
Każdemu, komu pomogłam - proszę.
Każdemu, kto wspierał mnie w tych mniej ważnych i bardziej ważnych momentach w życiu - dziękuję.
Każdemu, komu dałam kosza - przepraszam.
Każdemu, kto przechodząc obok mnie na ulicy, uśmiechnął się - dziękuję.
Każdemu, kto czuwał nade mną - dziękuję.
Każdemu, komu poprawiłam humor - proszę.
Każdemu, kto mógł i może mi zaufać - proszę.
Każdemu, kto potrafił mnie wysłuchać, gdy płakałam - dziękuję.
Każdemu, kogo zawiodłam - przepraszam.
Każdemu, kto dostrzegł moją osobowość - dziękuję.
Każdemu, komu sprawiłam, że na jego twarzy pojawił się uśmiech - proszę.
Każdemu, kto mógł mi się wyżalić - proszę.
Każdemu, komu nie umiałam pomóc - przepraszam.
Bo czasami więcej, znaczy mniej. A człowiek nie dostrzega, że mimo niektórych złych chwil w życiu, ktoś jest przy Tobie i kocha Ciebie takiego jakim jesteś. Nie musisz udawać, być kimś innym i zmieniać się. Człowiek może zmienić fryzurę, styl ubierania się, mieszkanie lub dom, towarzystwo, ludzi wokół siebie, miasto i wiele innych, ale jednak zostanie może maleńka, może mikroskopijna część tego 'drugiego ja' - już na zawsze.