"pomaluj mój świat..."

       Szukam alternatywnych zajęć.

   Dziwnie się dzieje, różnie się robi. Nie ma czerni ani bieli. Jest tęcza (?).

                                            Plany na przyszłość, przyszłość poplamiona, wszystko ubabrane troską. Za dużo przejmuję się cudzą opinią. Może tym razem się uda uniezależnić. Próbując się uwolnić, narzucam sobie okowy. Coś kosztem czegoś... Podobno cel uświęca środki.

 "świat mi rozkwitł jak wielki obłok"

                                                   Czasami męczy mnie już ten dualizm. Chyba wiem za dużo. Łatwiej byłoby mi być mniej świadomą pewnych rzeczy, siebie. Kolejność powinna być odwrotna, ale zdarza się zapomnieć o sobie. A może inaczej. W końcu istnieje możliwość, że mam narcystyczne podejście do własnej osoby. Akurat mi by to nie zaszkodziło.

                                Cogito ergo sum.

                                                  Paradoksy.