Powrót.

Skończyła się przygoda, jestem w Polsce. 

Wróciłam wczoraj rano, a mam wrażenie jakbym nie wyjeżdżała. Po powrocie powiedziałam mamie, że czuję się jakbym wróciła z tygodniowych wakacji u babci. Przestałam myśleć o czasie, żyłam od przerwy do przerwy, do końca pracy, do czasu aż musiałam iść spać i znowu od przerwy do przerwy. O dziwo szefowa powiedziała, że jeśli mamy ochotę to możemy wrócić we wrześniu, bo na razie mają za dużo pracowników (i dlatego skrócili nam pobyt o 11 dni), a za mało pracy, ale potem powyjeżdżają i będzie potrzebne kilka osób.Nie tęskniłam za nikim, to okrutne. Nie chcę iść jeszcze na studia i po cichu liczę, że się nie dostanę, ale mam ogromną szansę na to, że tak się nie stanie. Mama nie chciała wierzyć, że dopiero jutro będę wiedziała czy będę studentką czy nie, bo u niej w pracy dzieci koleżanek już wiedzą. Powiedziałam, że sprawdzałam i na pewno dopiero 15. są listy na mój kierunek, a mama na to, że może się nie dostałam, a nie chcę powiedzieć i wyjadę do pracy. Boi się, że wyjadę i prędko nie wrócę. A mi by to odpowiadało. Udowodniłam sobie, że potrafię sobie sama poradzić, że nie potrzebuję ochronnych ramion. 

Ewa i Edyta się nie dostały na swoje kierunki. Tylko, że Ewa na jednym jest wysoko na liście rezerwowej, więc ma szanse się dostać. Jak jej to napisałam to odpisała, że dała ten kierunek tak zapasowo i jak ją przyjmą to będzie studiować coś czego nie lubi. Edyta na tym samym kierunku co Ewa jest dwie pozycje pod nią, więc też ma szansę, ale ona jeszcze nie wie, że tak jest, bo myśli, że wyniki są jutro. My jej nie mówimy, żeby miała jeszcze jeden dzień spokoju. Jeśli się nie dostanie to pewnie wyjedzie do Anglii na rok.

Wieczorem idę się przejść z M. Kupiłam mu kartkę w Amsterdamie (pomimo tego, że tam był) i chciałam mu na niej wpisać link tej piosenki: http://www.youtube.com/watch?v=UhyeywiEzKo, w ramach podziękowania, że przez cały wyjazd dotrzymywał mi w pewnym sensie towarzystwa i mogłam mu powiedzieć jak czułam się okropnie i pośmiać jak czułam się dobrze. Tylko zastanawiam się czy nie zrozumie tego w opaczny sposób, bo mimo wszystko nic do niego nie czuję ponad to co do zwykłych znajomych. 

Zgubiłam siebie. 

Już czytam co u was, kochane :*