zabiorę Cię właśnie tam

"Czekam na jeden gest, wiara jest moją siłą,
Jestem pewna, że wciąż potrzebujesz mnie.
Dzień przemija za dniem, znów nam siebie ubyło
Życie zbyt krótko trwa więc zdecyduj się.
Dość mam już pustych dni i świąt których nie było.
Między nami jest coś, nie zaprzeczaj mi.
Tyle mogę Ci dać, solą życia jest miłość
Boisz się wielkich słów, to nie wstyd."

To wszystko... Takie piękne... Cudowne... Jak w bajce. Mam znów się powtarzać? Nie.

Czy powróciła wiara? Nie wiem. Nie wiem, kiedy wróci. Znów powiem to, co ostatnio ciągle mówię, a właściwie spytam: zrobisz coś, żebym znów czuła się tak wyjątkowo? Żebym znów była szczęśliwa? W tym momencie staram się wierzyć, mieć nadzieję, ale wiem, że za parę godzin przyjdzie kryzys... Jestem totalnie rozstrojona. Dziwię się sobie, że jeszcze jakoś funkcjonuję. Cholernie ciężko jest. Ale po raz pierwszy nie potrafię określić tego, co czuję. To jest totalna dziwność. Po prostu jest dziwnie. Zawirowanie. Ta miłość jest dziwna. To uczucie i ta tęsknota. I wszystko otoczone wspomnieniami...

____________________________________

^{nie dawaj mi nadziei, jeśli wiesz, że będzie niespełniona}

...w taką ciszę...