zaplątałam skrzydła w śpiew..
Dodano: 19 CZERWCA 2015
14.
14.
Widzę inaczej :)
Nie jest tak jak podpowiada mi umysł.
Nie jest tak, jak powinno być.
Jest tak, jak sama sobie ściele.
Znam główny wątek, ale sama piszę scenariusz.
Czuję się taka słaba.
A przecież jestem zdolna do tego by głową rozj*bać ścianę.
Co powinnam zmienić, a co zaakceptować?
Znam tylko dwa zjawiska.
Miłość i śmierć.
A to co za tym idzie dopiszcie sobie sami.
Wydaje mi się to takie odległe, ale wciąż sprawia, że w gardle ściska.
Czuję, że zaczynam się z tym godzić, ale wiem jak długa może być ta droga.
Chciałabym już być sobą.
Tato, gdzie jesteś?
Moje sny opuściłeś dawno temu.
Nie pozwolono nam się pożegnać.
Tak smutno.
Jeszcze niedawno cierpiałam.
Każda myśl kończyła się płaczem.
Dziś.. czuję się silniejsza.
Jednak dalej coś nie daje mi normalnie żyć.
Chciałabym już być spokojna.
Tato, kocham.
Dodaj mi sił.
[*]
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika druux.
