Nina

Nudzę się, nudzę piekielnie... Wszystko się stało tak marne, Tak małe i płaskie śmiertelnie, Że nawet kolonie karne(...) Za jakąż, za jaką karę żyć muszę w tej marnej epoce, Gdzie kochać się można naprawdę w bawole chyba lub w foce. Och, czemuż nie jestem zwierzęciem W preriach lub w jakiejś wodzie! Och! Któż mnie wreszcie nasyci W miłości potwornym głodzie. [b]Witkacy[/b] .................................................................................................................................................................................................................. Spoglądam wstecz i widzę tyle pustych godzin Ogarnia mnie strach bo wiem Bo wiem ile minęło Lecz nie wiem ile zostało A ja nie chciałbym tak po prostu przeminąć Wiele upłynęło dni Dni bez mojego udziału Więc czas już skończyć z oczekiwaniem na coś Co może nigdy nie przyjść A ja nie chciałbym tak po prostu przeminąć Muszę ruszyć z miejsca Pójść na spotkanie własnego spełnienia Więc spleć palce z moimi palcami I chodź, prowadź i daj się prowadzić Tam gdzie czeka nas czas Dobry czas Czas spełnienia [b]Piotr Banach[/b] .................................................................................................................................................................................................................. Że ty nie dla mnie jesteś ani ja dla ciebie. że nie możemy rankiem gadać trzy po trzy, że wspólnej gwiazdy próżno szukać nam na niebie, że między ludźmi nie powiemy sobie „ty”. że nie pójdziemy, tak zwyczajnie, gdzieś tam w gości, że nic, co nasze, nie jest nasze, nawet my – dlatego nie mów mi, dlatego nie mów mi, dlatego nie mów mi o miłości! [b]Agnieszka Osiecka[/b] .................................................................................................................................................................................................................. Cóż, mężczyzna nie płacze. Tego się uczyłem Od samego dzieciństwa. Coraz bardziej sucho Miałem pod powiekami. I wzrok był ostrzejszy I oddech spokojniejszy i świat jakby mniejszy I mój głos w świecie nie brzęczał tak krucho Cóż, mężczyzna nie płacze - bo zna swą bezsiłę Uczy się milknąć i w ciemność odchodzić Przyjaciół nie mieć, z wrogami się godzić I tęsknić za łzą jedną co by z bożą łaską Popłynęła mu z oczu zamiast ziaren piasku. [b]Ernest Bryll[/b]