taka o ja

Zdjecie z grudnia z Wigilii , robila Karcia ;*, koniskich nie mam :(

     Ahh wiecie co ? Znowu ode mnie zalezy cos waznego i znowu zawale.. los dal mi druga szanse ale ja jej nie wykorzystam niestety, bo (mam nadzieje) chwilowo brak srodkow na co kolwiek .. znowu jestem tak blisko, a za razem tak daleko .. wiecie co .. zycie depcze wyobraznie .. mam ochote stanac i krzyczec do poki mnie nikt nie uslyszy i nie wyciagnie reki ..

     Wszystko zaczelo sie zaraz po powrocie ze stanow .. co dnia dochodzily kolejne zmartwienia, potrzeby i problemy . Zaczela sie znowu szkola, znowu te same twarze w klasie patrzace nie z sympatja i tesknota, ale z zawiscia i konkurecja, nie jak na przyjaciela klasowego od 8 lat, tylko jak na rywalke, ktorej zycie to sielanka, bo ma rodzine w USA i nowe ciuchy i byla na Florydzie i wypoczela.

Nikt nie wie, ze to jest bardziej skomplikowane, nie jestem w stanach dla rozrywki, ale w odwiedzinach u mojego taty z ktorym w ciagu 8 lat widzialam sie 2 razy, ktory strajacac sie nadrobic ten stracony czas bez nas cieszy sie zakupem kilku ciuchow dla swoich corecxzek. Co on innego moze dla nas zrobic bedac tak daleko ? Dochodzi do rozstania i znowu lzy i smutek.. pustka. Nikt tego nie rozumie wiec nadal patrzy na mnie jak na rozpieszczonego bachora z tatusiem w USA kupujacym mi wszystko czego pragne.

     Wracam pozniej do domu, mojego drugiego. Gdzie sa przyjaciele i konie. Do stajni. Tam wszystko jest przyjemne i cieple. Wszycy stesknieni pytaja sie o pobyt i sciskaja mnie jak moga. Jednak sa tez kolejne problemy wywodzace sie z tamtad gdzie niemal wszystko jest bajka. Dochodza zmartwienia i bezsenne noce. Obwinianie sie .. utrata kogos waznego ...

    Zle fatum. Jednak nic i nikt nie jest w stanie oszukac przeznaczenia. Zastanawiam sie tylko, czym na to zasluzylam ?

Chcialabym przeprosic kilka osob : moja mame, dziadka, tate, Czarna   , uczniow naszej szkoly.