Nie mówiliśmy o tym głośno, nigdy nie wspominaliśmy, nie dawaliśmy po sobie poznać
, że przeszło nam to przez myśl,
ale oboje przez ten cały czas byliśmy pewni, że niczego nie zdołamy zbudować.
To było tak bardzo nierealne, jak skok z trzydziestometrowego budynku niekończący się śmiercią. Dlaczego pozwoliliśmy sobie na takie zbliżenie?
Na przyzwyczajenie się do swojego dotyku? Dlaczego brnęłam w to nadal?
Przecież zostałam już zraniona, nie tylko raz, dotkliwie mocno, bolało, boli nadal..
Biegne przed siebie , nieznaną mi drogą
niewiem gdzie , po co i niewiem dla kogo..
Kuurwa..
Inni zdjęcia: chciałbym umrzeć jak James Dean swiatowatpliwosci... newhope962229 / 06 / 25 xheroineemogirlxManul Stepowy - Otocolobus manul tomaszj851520 akcentovaCóż, w Polsce bieda ... ezekh114Hhhh allthecold29.6.25 inoeliaZejście do grobowca bluebird11Motylem jestem :) halinam