dawno temu była lalka .

może nie najpiękniejsza ale dla małej dziewczynki była całym świtem...

robienie fryzur .. ubieranki.... niedzielna herbatka przy małym stoliczku i

 plastikowych filiżankach ..

jej atutem było to że mówiła tylko a zarazem aż jedno zdanie :kochaj mnie

 niemal krzyczała gdy ktoś ją przytulał

lalka myślała ze zawsze tak będzie, że jej szczęścia nic nie zniszczy ...

naprawdę ktoś odpowiedział na jej wołanie

naprawdę ktoś ją kochał ..

pewnego dnia dziewczynka dorosła i zapomniała o lalce ..

pozostawiła ją w starej skrzyni  na strychu wraz z innymi rupieciami z okresu dzieciństwa ...

lata mijały .. cała wieczność ..

cała wieczność  tyle to  trwało

lalka przestała wierzyć że ktokolwiek ją tu znajdzie

gdy nagle wieko skrzyni uniosło się ..

pół przymkniętym oczom ukazało się małe dziecko

- wróciłaś po mnie  pomyślała  wróciłaś !

była to córka poprzedniej dziewczynki a już teraz kobiety

przycisnęła lalkę do piersi

a ona była taka szczęśliwa że mogła to powiedzieć ..

znów to powiedzieć

-  kochaj mnie  wydarła z porcelanowej piersi

dziewczynka ze strachu upuściła lalkę a ta potłukła się niczym lustro padając na podłogę w postaci drobnych odłamków ...

była taka szczęśliwa ze mogła to znowu powiedzieć ..

- k-o-c-h-a-j- m-n-i-e- ! wyszeptała

... nieważne ...!