insanity.

to był najdłuższe trzy dni i trzy noce w moim życiu.

wiedziałam, że on chciał, żebym została.

widziałam to w jego oczach.

błagał mnie, prosił, płakał.

ale ja mimo to uciekłam z Holandii.

z tego cudownego kraju, który był uwielbiany za to, że możesz być kim chcesz.

być sobą.

to nie było tak, że chciałam od niego uciec.

bo bardzo nie chciałam.

chciałam tam zostać, tulić jego silne, opalone ramiona, zatapiać się w jego błękitnych oczach, kochać się z nim bez opamiętania.

pragnęłam tego całym sercem.

mój strach i nieumiejętność dostosowania się do nowego otoczenia wzięły górę nad moim uczuciem.

dziwne?

owszem.

piątkowy wieczór był chyba najgorszym z całego weekendu.

zerwałam umowę i chciałam ucieć.

to miejsce doprowadzało mne do skrajnej rozpaczy.

wtedy odezwałam się do niego, aby mi pomógł.

oczywiście, pomógł mi i do tego los się do nas uśmiechnął, i pozwolił nam spędzić ze sobą dwa dni i dwie noce.

kiedy opuszczał mnie w niedzielę, widziałam w jego oczach smutek, żal, rozdarcie.

bo i on i ja wiedzieliśmy, co się stanie jak wyjadę.

że to nas rozdzieli.

na zawsze.

szkoda tylko, że był na tyle nietaktowny, że mi nie powiedział tego wprost.

że to ja po miesiącu rozłąki musiałam włożyć spodnie i to zakończyć, choć tak naprawdę zakończyło się to już w dniu mojego wyjazdu.

nie kocham go już.

chyba.

bo wciąż mi się śni.

bo wciąż o nim myślę.

bo wciąż mam nadzieję, że mi napisze : "cześć kochanie, jutro mam busa do Polski." robiąc błędy we wszystkich możliwych miejscach.

ale ja wtedy rzucę telefon o ścianę i krzyknę : "teraz to się pierdol."

tak się nie robi.

FORMSPRING.

Darin - Insanity.

BLOGSPOT + 18.