Zatrzymana w pół kroku stoję i patrzę w niebo.

Tylko deszcz zmywa mi wczoraj z twarzy, a wiatr przywiewa echa nadchodzącego jutra. 

Dzisiaj pozostaje w sferze trwania, zacięte jak płyta i powtarzające się w kółko.

Bo liczy się tylko tu i teraz. Nie ma sensu patrzeć się za siebie. Nie ma sesnu wybiegać myślami w przyszłość.

Tylko tu i teraz.

A książki stoją równo na półkach, porastając kurzem, mchem, a gdzieniegdzie srebrzystym chrobotkiem. 

Dzień dobry i dobranoc mówiąc.

"If you don't give your heart wings, you'll never, never, never, never fly..."

Magdalena

diluculum, 30 lat

Warszawa