Nie jestem pewny co dalej.

Jestem chory ale nie jestem chory. Tak dziwnie się jeszcze nie czułem.

Ciekaw jestem kto na prawdę czyta moje wpisy. Kto ma chęć może się ujawnić.

Mam wrażenie, że moja niepewność odnośnie emocji została zamieciona przeze mnie pod dywan gdy odchodziłem z terapii. Nie wieżę, że do pustki można się przyzwyczaić, a tak się właśnie czuję. Tylko czasem przebijają się jakieś pozytywne emocje, ale poza tym mam wrażenie jakbym pod tym względem funkcjonował jak robot zaprogramowany do tego by zachowywać się w konkretny sposób w zależności od sytuacji.

Przykrywka dorosłości, pewnej dojrzałości w takim razie dość dobrze funkcjonuje.

Próbuję koniecznie jakoś nazwać tą moją przypadłość. Ale ani ze mnie socjopata, ani psychopata. Ani inny pata. Patoooa.

Prawdę mówiąc ukrywam trochę ważne rzeczy przed PB. Nie chcę się dzielić wszystkim nawet tu, jak robiłem to do tej pory. Może to zmienię. Może nie.

Czas spać. Ten laptop grzeje mi uda tak, że mogę jajka smażyć.

digital09

Gliwice