Verba - Wenus i Re

Tak jak idealny dźwięk chce bez końca słuchać Cię
Gdy szeptem wołasz mnie.
Tak jak idealny dzień ciepłem słońca budzisz mnie .
Tak delikatnie...

Budzimy się, kiedy budzi się Bóg Re,
Gdy zasypia my też zapadamy w sen
Oddajemy serce, gdy spotykamy miłość..
I podajemy dłoń tym, których uczucie wykręciło
Nie widzimy ile szczęścia nam ucieka
I wierzymy w miłość zapisana w sms-ach.
Czasem widzimy jakąś parę zakochanych
I chcemy, żeby to spotkało nas samych.
Kłócimy się, a tak za sobą szaleliśmy
Tyle słów, które sobie pisaliśmy
Pierwsza myśl, zanim przywitałem dzień,
To, czy śpisz i czy stęskniłaś się.
Dzisiaj pytam własne sumienie o powody
Dlaczego sami układamy te przeszkody
Jesteśmy dla siebie najważniejsi
I dlatego musimy starać się być lepsi.

Wierzymy w to, że przyjdzie taki czas
I da nam szanse, by przeżyć to jeszcze raz
Zagrają na nowa zapomniana melodie
Bogowie teatru nieśmiertelni jak marmur.
Każdej nocy modlimy się do gwiazd
By przyniosły sny, w których nie zabraknie nas
Tacy jesteśmy jak otaczający nas świat...
Tacy sami, lecz do końca nie poznani
Mijamy dni przepełnione łzami,
Ciche uliczki wypełnione tęsknotami
Uśpione przez tych którzy dawno stąd odeszli
Zapomniane strony poezji,
Ale my wierzymy w miłość
Rozpaloną w sercach, w tą bliskość jedyna
Za każdym razem, gdy wstajemy rano
Nie pozwólmy by ja nam odebrano.

Czy widziałaś ich razem?
Miłość zatrzymała słonce
Tam gdzie morze spotyka się z lądem.
Za horyzontem znikał stary dzień
Oni zamyśleni przytulali się.
Może wczoraj stali na skraju przepaści
Dzisiaj nikt inny nie jest ważny,
A kto wie, czy bez Bogini Wenus,
Bóg Re nie zostałby na zawsze w cieniu.
Wielu z nas popełnia jeden błąd
Zapominamy o tym, że inni przy nas są
Pamiętajcie nauczmy się miłości
By nie uczyć się życia w samotności
Zostaliśmy tak skonstruowani
Że słabniemy, gdy jesteśmy sami,
A jeśli w to nie uwierzymy
To w jakimi świecie jutro się obudzimy?

...

tak po prostu

...