Tako jakoś dziwnie...

Jakoś tak dziwnie pusto.

Wszyscy już wyjechali?

Jeszcze nie, to jest męczące.

Oczekiwanie na coś, co jest nieuniknione.

Łapanie każdej godziny, minuty, sekundy

byle jeszcze chwile być przy nich.

Nie, to nie to.

Rozdarcie pomiędzy tym co było a tym co jest.

To, to.

Tęsknota, wspomnienia, czas, miejsca, muzyka.

To, to.

To uczucie pustki po kimś,

kogo juz nigdy nie będzie w moim życiu.

Świadomość tego, że nie było się wystarczająco dobry,

że nie spełniło się oczekiwań, że nie było się "tym kims".

Swiadomość tego, ze zostalo sie zastapionym przez kogos innego.

Bez problemów, bez śladów własnej histori.

Kogoś lepszego, normalnego, "tego kogos".

"Przysięgasz miłość aż po śmierć,

słyszę wspólne bicie naszych serc.
I chociaż walczysz z całych sił,

o coś więcej niż parę chwil.
Po cichu ciągle wierzę, że nadejdzie taki dzień,

gdy wrócisz, by stąd zabrać mnie.
I powiesz mi: "Wciąż kocham Cię..."

https://www.youtube.com/watch?v=qZKCet3JOTc