Znowu to samo

Znowu to zrobiłam, znowu kogoś zraniłam

Zostawiłam samemu sobie... co ja teraz zrobie.

Moje najgorsze oblicze ujawniło sie -kolejny raz

twarda, a niepewna, lecz jak zwykle nieugięta

PRZEZ MĘŻCZYZN WYKLĘTA.

Pogoda jak zwykle zsynchronizowana ze mną-

ja ronie krople łez, ona deszczu krople też.

Czy kiedyś przyjdzie sie uwolnic od braku głębszych uczuc?

Może

Czy znajdzie się ktoś, kto mnie przyjmnie do ślubnego kobierca?

Bo choc nie chcę tego -jestem jak szalony morderca,

zrobię co najgorsze -zakocham(się?)- a potem łamię serca.

Jestem nieprzewidywalna jak pogoda,

Głupia jak tępa kłoda,

Wredna jak dla powodzian woda,

Zwinna jak wiatr gdy uciekam przed uczuciami,

Twoja jak kwiat- Tego Kwiata jest pół świata...

                            PS. przepraszam