ToruńCity

kruk na ramieniu otwiera mi szajkę wiedzy dla nocnych pirotechników w furażkach z kolibrów

usiądź tam gdzie wybuchły chochoły i złóż pęknięty kozik pod morską lożą

dostaniesz w źrenice wiedźmy kolor która ze słońca strzela mroźnym niewypałem

gdzie na boso w krwi chodzę i ani myślę wyjść lewym bokiem nawy

gwardzista przemienia tu płynne sztuczki karciane w wymach na sobolego kraju damę

zbierz mnie ze środka atlasu i zsyp w rubinowy kąt Wisły gdzie szafarz ogniska prysł strzałą

zhołdował tatar z plutonem wrosłym w garb mrok anieli i w fabryce zmarł aktor w złotej delii

patrz mi w oczy

zabieram grzmot za koci płot i odgrywam balet w opuszczonej czereśni

zwal we mnie pomruk winny jak szakal okręcony lwim ogonem w warczącej pieśni

którego zamieć martwymi świetlikami pieści

maestro, wilcza pani idzie w duszną talię bukowych krachów muz z celebrytu

odurzy Cię mlecznym prądem z sygnetu i spuchniesz w jej sierść dziką po walkę pójdziesz

białą i wrócisz jako chory przywódca stada w czarnej banderze na oku..

rozgarnij z bioder letni pył i zasadź kamienny gong na stłuczonej diodzie a z dziegdzia

wyjdzie lutnik i oliwą natrze Ci ranne przedramie, znów zostawiam Ci wilczą szramę na barku

wiruj mój mały królu na cyrkowym ogarku...

http://w137.wrzuta.pl/audio/2WKIBTzsODt/08_-_i_am_x_-_i_like_pretending

Królu Pierścieni mojego Saturna