nie mam pojęcia skąd to zdjęcie mam. ale mam. o.
miałam być ja, oto i jestem.
specjalnie dla panny Pauliny ;)
jak widać i ja umiem się uśmiechnąć, do pana aparatu. zachęcająco.
Czekam na pociąg,
którego nie ma w rozkładzie.
Wszystkie myśli już dokładnie spakowane mam,
na zegarek patrzę już coraz rzadziej.
Spokój owiewa gorące skronie od ran.