Między wierszami strachu i winy
Gdzieś pomiędzy zgorzkniałością
bez przyznania niewinności...
zamykam oczy zalane łzami.

odchodzę w niepamięć tysięcy ludzi

za kazda chwile dziekuję ci w szczególny sposób..

nie musisz o tym wiedzieć

nie musisz nic mówić

wystarczy ze bedziesz.

wystarczająco dużo ludzi spotykam  i wystarczająco dużo od nich słyszę.

przystojny pan mający kłopoty z alkoholem.

biedna staruszka o której zapomniała rodzina

młoda dziewczyna której w zyciu się nie poszczęsciło

starszy pan gubiący wszystko

pani z dzieckiem jadąca na zakupy

pan pytający o drogę

pani o pracę

chłopak proszący o jedzenie

dziewczynka pragnąca uśmiechu

chłopak chcący kontaktu

zabiegany facet

dziewczyna nieszczęsliwie zakochana

i chłopak któremu wydawało się ze wokół niej kręci sie cały świat.

wymykam się po za granice świata.

- nie wiem kiedy wrócę.