zawsze

Gdy aktualne myśli, powodują gniew i opad członków - staram się mysleć o czymś zupełnie innym. Czymś, co sprawia mi przyjemność, czymś, co nie pogłębia dołów, a pozwala się z nich wygrzebać. Może to być dowolna osoba, sytuacja, która się zdarzyła, lub chciałabym, żeby miała miejsce. To pewnego rodzaju afirmacja, można to nazwać pozytywnym myśleniem. Jeśli ktoś woli może to nazwać nawet marzeniem. Nie zawsze moje starania sprawić potrafią, żebym przestała mysleć o tym, wobec czego jestem aktualnie bezsilna. Bezsilność rodzi we mnie gniew i bunt, a bunt z gniewem budzą we mnie agresję. Agresję, którą tak ciężko mi pohamować. Chciałabym ranić werbalnie i fizycznie, chciałbym widzieć krew, która spływa po gębie bezsilności, chciałabym widzieć w jej oczach lęk i przerażenie, chciałabym zobaczyć, jak cierpi owa bezsilność. Chciałabym przeistoczyć ją w siłę i moc, a tym samym sprawić, żeby bezsilność umarła. :[placze]:[placze]:[placze] czemu wszystko musi być takie trudne lecz jednoczesnie głupie i bez sensu