Tu u nas.

W naszym pięknym kraju są przeróżne subkultury. 

Jedni są skinami inni hipsterami a inni po prostu nie należą nigdzie, po prostu są sobą. 

Wiecie jaki mamy problem? Ludzie nie akceptują siebie nawzajem. 

Przykre? Być może ale nie zawsze tak było. Tak myślę. 

Siedząc w moejscu które nazywa się szkołą zaczynam zastanawiać się: Co dalej?! 

I tak zmienie szkołę, poznam nowych ludzi i nauczę się nowych rzeczy.

Zastanawiam się jak to wszystko będzie dalej wyglądało. 

Jak sobie damy radę codziennie tak blisko siebie? 

Dorastam, mam humory a nawet są chwile kiedy nic nie mówię. 

To dosyć dziwne bo jako małe dziecko ciągle gadałam, nauczyłam się milczeć jakiś czas temu. 

Zamknęłam się w sobie i tak sobie siedzę zamknięta. 

I czasami wychodzę się pokazać że jeszcze troche MNIE tam jest. 

Wiecie co jest przykre? I tak to cholernie przykre bo znam wielu ludzi ale tylko przy trzech osobach na tym świecie jestem sobą. 

I te trzy osoby wiedzą jaka jestem, znają moje humorki i niestety... nie każdy z tej trójki dał radę... ale przy tej osobie zawsze byłam i będę sobą. 

Tak czy owak... wiem wiem za dużo tu piszę i tak tego nie czytacie ale znudziło mnie już pisanie w zeszycie. 

Katując się tańcem zaczynam jakiś tam nowy etap. 

Cholernie mnie to cieszy. 

+ do jutra! 

Specjalnie dla was nauczę się grać. 

Specjalnie dla was sztuczne uśmiechy: