:c :c :c...

Bóg dał mi cho­robę, by przy­pom­nieć mi, że nie jes­tem nu­merem je­den. On jest. 

Jak większe jest szczęście być zdro­wym niż bo­gatym, tak mniej­szym jest nie­szczęściem ubóstwo niż choroba. 

Cho­roba poz­wa­la poz­nać słodycz zdro­wia, zło - dob­ra, głód - sy­tości, zmęcze­nie - wypoczynku.

Cho­roba jest klaszto­rem, który ma swoją re­gułę, swoją as­cezę, swoją ciszę i swo­je natchnienia. 

Le­karz zna cho­roby człowieka, ad­wo­kat je­go złe działania, a kapłan je­go potrzeby. 

Poczu­cie zdro­wia zdo­bywa­my tyl­ko przez chorobę. 

Nie jes­teśmy bez­gra­nicznie wol­ni. Jes­teśmy wol­ni wo­bec dob­ra i zła i z te­go ro­bimy rachu­nek. Wszel­kie zło oz­nacza cho­robę wolności. 

Życie jest cho­robą, a śmierć zaczy­na się już w chwi­li urodze­nia. Każde odet­chnięcie, każde uderze­nie ser­ca jest od­ro­biną śmier­ci. Kro­kiem ku unicestwieniu. 

Wyjątko­we sy­tuac­je zdołają nas uleczyć z cho­roby ludzi na­syco­nych, która poz­ba­wia nas zdol­ności oce­ny praw­dzi­wej war­tości łyżki stra­wy i krom­ki zes­chłego chleba. 

Cho­roba psychiczna to uni­kanie rzeczy­wis­tości za wszelką cenę; zdro­wie psychiczne to po­godze­nie się z rzeczy­wis­tością bez względu na cenę. 

Cho­roba ug­niata człowieka w jed­no ciasto. 

Cho­roby dzieci da­ne są ko­bietom dla oczyszcze­nia uczuć. 

I w ciężkiej cho­robie tkwi dob­ro. Kiedy ciało słab­nie, sil­niej czu­je się duszę. 

Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia? 

                                                                                                                                                                                Ada *.*