OPOWIADANIE

zapraszam do czytania :) a tutaj blog tej niesamowitej dziewczyny, która wykonała kawał niezłej roboty :* 

klik

Nieśmiertelność Prolog

Tak bardzo chciałabym móc usłyszeć cichy szum wiatru, śpiew ptaków i tę piękną melodię jaką niósł ze sobą śmiech Jacka. Cisza, która mnie otacza jest nie do zniesienia, rozrywa moje uszy, a te oczy& Są ze mną w każdej chwili mojego życia, na każdym kroku wlewają we mnie strach i zwątpienie w istnienie szczęścia. Nie rozumiem tego. Przecież nic nie powinno już stać na przeszkodzie do niego, ale jednak jest inaczej&

Za każdym razem, gdy uczucie radości zaczyna rozlewać się po moim ciele, dzieje się coś, co to zakłóca. Unicestwia cudowne chwile, męczy mnie obrazami śmierci i nie daje zapomnieć, że nie jestem zwykłym człowiekiem, że do końca mojego istnienia będzie ciążyć na mnie brzemię ochrony tego świata.

Móc zniszczyć wszelkie zło znajdujące się na ziemi i niszczące nawet najdrobniejsze momenty euforii to moje marzenie. Wiem, że to niemożliwe, ale wierzę, że gdy tylko stanę twarzą w twarz z prześladującym mnie posiadaczem tych morderczych oczu, będę choć o mały krok bliżej do jego realizacji. Zatrzymam od nowa ogarniające świat piekło i pokażę, że nawet bez przepowiedni potrafię uratować to, na czym mi zależy&

CZ I. - Wizja

Patrząc na zachód słońca, zapominałam o wszystkich bolesnych wydarzeniach, które miały miejsce w moim życiu. Jedyną rzeczą liczącą się w tych chwilach, była pomarańczowa kula, znikająca za horyzontem i barwiąca wszystko wokół siebie pięknymi, ciepłymi kolorami. Gdy tylko znikała mi zupełnie z oczu, zarówno niebo jak i chmury stawały się różowe, dekorując tą barwą jeziorko przede mną. Wyglądało to tak, jakby powietrze chciało złączyć się z wodą, zniszczyć barierę stojącą między nimi i pokazać, że w tym świecie powinno zaistnieć więcej harmonii.

    Nie mogłam oderwać wzroku od tego wszystkiego. Kwiaty, w dzień kolorowe, teraz przybrały istnie fioletowy odcień i wirowały powoli wśród wody, połyskującej ostatnimi promieniami zachodzącego słońca.Drzewa, z których one pochodziły, jakby uniosły się ku górze, odkrywając i jednocześnie ukazując całe jeziorko emanujące magią. Przed moimi oczami rozpościerał się krajobraz z bajki.

Nagle ciepła ręka dotknęła delikatnie mojego ramienia, a osoba, do której ona należała, usiadła na trawie tuż obok. Widziałam jak w oczach Jacka odbija się oglądane przeze mnie zjawisko, jak ich zieleń nieznacznie łączy się z kolorem nieba.

    - Musimy wracać powtarzał te słowa za każdym razem, kiedy dzień zaczynał oddawać scenę nocy. Nasz pobyt w tym lesie nigdy nie trwał dłużej niż do zmierzchu.

    - Wiem. Powstałam, otrzepując się z piasku, który naniósł na mnie wiatr i ostatnim spojrzeniem pochłonęłam cudny obrazek. Mogłabym zostać tu dłużej, zobaczyć kolejną zmianę zachodzącą w tym magicznym miejscu, jak noc koloruje je odcieniami czerni i granatu, a księżyc nakłada mieszankę bieli, która stworzyłaby jeszcze bardziej tajemniczy klimat, barwiąc srebrnymi nitkami kwiaty. Jednak wiedziałam, że nie jest mi to dane, jeśli chce dalej żyć.

Gdy słońce opuści niebo, las staje się niezwykle niebezpieczny. Dawno zaklęty brat mojego chłopaka przejuje tu władzę i zabija każdego, kogo spotka na swojej drodze. Zobaczyłam go zaledwie raz w życiu i właśnie on wystarczył, abym nie chciała już nigdy tego powtórzyć. Odległość jaka dzieliła mnie wtedy od śmierci, była zbyt minimalna, aby poznanie jednego z członków rodziny Jacka wspominać z radością. Napawa ono we mnie jedynie zdenerwowanie i przerażenie. 

CDN.