+ jeśli macie pomysły na nowe wpisy, to zapraszam do podzielenia się nimi :)

dziękujemy, że z nami jesteś ANNNA97 <3

Na końcu korytarza. cz. I

Jestem Bella, ale przyjaciele mówią do mnie Belli. Mam 17 lat, jestem w drugiej klasie liceum. Dalej opisując siebie, mogę powiedzieć, że mam proste włosy koloru ciemny blond, sięgające mniej więcej do mojego biustu. Zielone oczy, które nigdy mi się nie podobały, jednak zdarzają się osoby, które mówią, iż są one ładne. Jestem średniego wzrostu, to znaczy nie uważam się za osobę niską, ale wysoka też nie jestem. Dokładniej mam około 163cm. Ale przejdźmy do właściwej historii:

- Hej Bella ! krzyknęły Tori i Vanessa

- Cześć . Nie mogę uwierzyć, że to już druga liceum, tak szybko zleciał tamten rok. Teraz to my możemy patrzeć na przestraszone twarze licealistów, małe strachliwe kociaki.

- taaak, masz rację, faktycznie szybko zleciało powiedziała Vanessa

- Zobaczcie tylko, nowa dostawa chłopaków, całkiem nieźli ci pierwszo licealiści zachwycała się Tori

- Nie zapominaj, ze jesteś starsza, z tego co wiem, to raczej nie gustujemy w młodszych od siebie.

- Wiem, wiem, ale przyznajcie, są nieźli.

- Masz rację, są przytaknęłam razem z Ness

- Okej! Chodźmy podbijać szkołę już nie jako te najmłodsze!

Udałyśmy się na salę gimnastyczną. W mojej szkole, właśnie tam odbywają się wszystkie ważne apele, jak początki, zakończenia roku. Akademia jak zwykle była nudna, dyrektor witał nowych i mówił, jak to się cieszy i jaką ma nadzieję, że kotkom będzie się dobrze żyło w naszej kochanej szkole. Potem nie było co robić, przecież nie będziemy się włóczyć po szkole pierwszego dnia. Tak więc, po prostu poszłyśmy do szafek aby się przebrać. Tori musiała jednak być wcześniej w domu, więc szybko się z nami pożegnała całusem w policzek.

- No to Belli opowiadaj jak tam wakacje ?

- Tori co tu dużo gadać, jakaś wakacyjna miłość, te sprawy. Byłam z rodzicami we Włoszech, romantyczna Wenecja, rozumiesz. Ale mam inny problem, Daniel on mi się wciąż podoba 

- Oh wiem 

- Nie byłoby w tym nic dziwnego, ale przecież ja go w ogóle nie znam. To, ze widuję go czasem na korytarzu, wysyłam ukradkowe spojrzenia, to nic nie znaczy . Zastanawiam się czy on w ogóle wie o moim istnieniu .

- Wiesz& Jest dopiero początek roku, powinnaś poczekać, może wydarzy się coś ciekawego. Tylko pamiętaj, został ci tylko rok, on jest teraz w czwartej technikum, już nie długo opuści mury naszej szkoły i możesz stracić szansę na zawsze.

- Tak Ness, ty to zawsze potrafisz pocieszyć człowieka. Ale masz rację, trochę jeszcze poczekam, jednak muszę się jakoś do niego zbliżyć Dość o mnie, opowiadaj co tam u ciebie, jak wakacje?

- a wiesz, bez zbędnych rewelacji. Żadnych zauroczeń, samo opalanie.

- może to i dobrze, jeszcze potem tęskniłabyś za tym swoim wybrankiem,

a tak to wszystko jest w najlepszym porządku. 

- Jak zwykle masz rację.

- Ness na prawdę mam ochotę poroztrząsać teraz z tobą kwestię naszych szkolnych popularsów i z chęcią pogadałabym jeszcze o wakacjach i Danielu, ale obiecałam mamie, że pomogę jej w domu& To do jutra.

Pożegnałyśmy się całusem w policzek i obie udałyśmy się do swoich domów. Z mojej szkoły do miejsca gdzie mieszkam jest jakieś pół godziny drogi, jednak trzeba wziąć pod uwagę czas oczekiwania na autobus, więc czasem trwa to dłużej. W domu byłam po 40 minutach, zrobiłam sobie gorąca czekoladę. Nie wiem czemu, ale zawsze lepiej mi się myślało popijając ten nektar bogów, jak zwykłam go nazywać. Jednak tym razem nic nie wymyśliłam, za to po raz kolejny doszłam do wniosku, że moja szkoła wygląda jak wyjęta z tych wszystkich przesłodzonych amerykańskich filmów . Jest elita: kilka dziewczyn i chłopaków, czyli paczka która zawsze trzyma się razem. Są kujoni, skejci, psiapsiółeczki oraz ci wredni. Na korytarzach rewia mody. Czyli dokładnie tak jak to opisują w tych wszystkich amerykańskich filmach.