a

fanpage | [email protected] 

miałam Wam nic nie mówić, ale nie wytrzymam :D kolejne opowiadanie się pisze, dodam niebawem. :)

Kochać kogoś to akceptować to, czego nie zaakceptowałaby się u innych, nawet to pieprzone "poszłem", za które mam ochotę wyrywać mężczyznom języki. To także rozmawiać z tą osobą o totalnych głupotach i wspierać się wzajemnie, zwłaszcza w trudnych chwilach. Kochać kogoś to uśmiechać się na widok tej osoby i czekać na nią, gdy musi przyjechać z pracy później. I nie wkurzać się o to na nią (mimo wewnętrznego oburzenia), nawet, jeśli obiad ma ostygnąć. To oznacza też długie spacery i błyszczące oczy, i radość w sercu, nawet, kiedy rzeczywistość wydaje się opresyjna. Ale to ma sens tylko wtedy, gdy ta druga osoba ma dokładnie tak samo. Kochać kogoś nie oznacza rozumienia się w pełni, bo, zwłaszcza jeśli ty jesteś bujającą w obłokach i roztrzepaną humanistką, a ma konkretnie myślący techniczny umysł, jest to niemożliwe. Mimo to właśnie te różnice sprawiają, że tworzymy jedną całość i czujemy się w swoim towarzystwie cudownie.

Lubię być sobą przy Tobie

Jedną z najodważniejszych decyzji, jaką kiedykolwiek podejmiesz, będzie odrzucenie wszystkiego, co rani twoje serce i duszę.

Chyba nigdy nie jest za późno i na nic nie jest za późno, kiedy w grę wchodzi człowiek. Nawet tego, który odszedł, można dogonić.

- Na czym ta intymność polega?

- Na tym, że dopuszczasz drugiego człowieka do najtrudniejszych w tobie rzeczy. Nie wstydzisz się być przy nim, kiedy nie jesteś w formie. Kiedy jesteś 'nago psychicznie'. Kiedy jesteś gorszą wersją samego siebie, której się nikomu nie pokazuje. I masz kogoś, komu nie boisz się tego pokazać. Wiesz, że ta osoba tego nie obśmieje, nie wyszydzi, nie użyje przeciwko tobie. Jest w stanie być obok.

Należę do osób, które lubią chodzić bardzo późno spać, a wstawać dopiero popołudniu. W nocy większość rzeczy staje się ciekawsze, a cisza jaka mi wtedy towarzyszy jest uspokajająca i nie muszę zagłuszać myśli zakładając słuchawki na uszy włączając głośno muzykę. Tyle, że mija drugi miesiąc odkąd musiałam zacząć zasypiać wcześniej by nie mieć problemu wstać rano. Myślałam, że będzie. Dla mnie większym problemem, ale przyzwyczaiłam się i jest to dla mnie normalne, mimo że brakuje mi spania do południa. Po prostu z natury jestem leniem, który gdyby mógł spędzałby całe dnie w łóżku. 

Tylko ci, którzy ryzykują pójście za daleko dowiedzą się jak daleko można dojść.

Nauczyłem się, że niektórzy ludzie są na zawsze, a niektórzy tylko sporadycznie, i że nie mam żadnego wpływu na to, kto będzie na zawsze, a kto od czasu do czasu.

Przegraliśmy życie; przegraliśmy przyszłość; a teraz przegraliśmy tę noc. Gasimy papierosa i wychodzimy.