Iwona

FANPAGE [email protected]

chciałabym na­pisać list do Ciebie. nie po to byś go przeczy­tał. na­pisałabym go po to byś miał coś po mnie, jakąś pa­miątkę, wspom­nienie, za­pach, ko­lor, dźwięk.  bo ja zaw­sze naj­bar­dziej pragnęłam nie byś myślał o mnie co se­kundę a te­go.. że gdy sta­niesz na krawędzi życia to wrócisz się bo przy­pom­nisz so­bie, że jed­nak na  tym świecie is­tnieje ktoś ko­go nie chcesz zos­ta­wić. nie po to by ja­kaś piosen­ka przy­pom­niała Ci spędzo­ne ra­zem chwi­le, a po to byś w ja­kimś barze na końcu świata  usłyszał sze­lest i od­wrócił się upew­nić czy To nie przy­pad­kiem ja znów się pot­knęłam. nie po to byś w skle­pie z per­fu­mami zo­baczył fla­konik, który zaw­sze stał na 2 półce  w łazien­ce, a po to byś pod­czas upoj­nej no­cy z inną ko­bietą poczuł jej za­pach i zro­zumiał, że to nie ta oso­ba po­win­na być te­raz tu tak blis­ko przy To­bie. Żebyś nie by­wał, a był.

Odległość czyni z miłością to, co wiatr robi z ogniem, gasi mały, a rozpala wielki.

""Nie chcę być sam. Nigdy nie chciałem być sam. Kurewsko tego nienawidzę. Nienawidzę tego, że nie mam z kim porozmawiać, nienawidzę tego, że nie mam do kogo zadzwonić. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo kto potrzyma mnie za rękę, przytuli mnie, powie, że wszystko będzie w porządku. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo kto, z kim mógłbym dzielić nadzieje i marzenia. Nienawidzę tego, że przestałem mieć nadzieje i marzenia. Nie znoszę, tego, że nie mam nikogo kto powiedziałby żebym się trzymał, że się odnajdę. Nienawidzę tego, że gdy krzyczę jak opętany, to krzyczę w pustkę. Nienawidzę, że nie mam nikogo kto by usłyszał mój krzyk i nie ma nikogo, kto pomógłby mi nauczyć się przestać krzyczeć. Nienawidzę tego, że to do czego zwróciłem się w swej samotności mieszka w joincie albo w butelce wódki."/James Frey

Nawet jeśli przez tą odległość i codzienne obowiązki spotykamy się tylko w weekendy to nie przeszkadza mi to, lubię kiedy po całym tygodniu przytulam się do ciebie i czuję jak tęsknota momentalnie znika. Traktuję nasze spotkania jak coś wyjatkowego i wartego czekania, a nie jak jakąś codzienność. Tego nie poczują nigdy pary które mają siebie na co dzień.

dlaczego ludzie się rozstają? jak można kochać, a później nienawidzić. przecież miało się tyle wspólnych planów, marzeń i pragnień. przecież tyle cudownych chwil spędzonych razem, tyle uśmiechów i tyle zmysłowych spojrzeń wymienionych między sobą. tyle rozmów, tyle wsparcia, tyle sytuacji, tyle wspomnień. tyle słów, że się kocha, że się potrzebuje. i tak po tym wszystkim po prostu koniec? nie znamy się? a po upływie miesiąca kręci go inna panna? no fakt. szczerze kochałeś. przecież to tylko facet nie? brakiem tupetu to Ty nie grzeszysz..

Płakała tak, jakby uchodził z niej cały ból nagromadzony w ciągu kilku ostatnich miesięcy..

Musiał odejść, by przekonać się, że byłam inna niż wszystkie poprzednie. Może gdyby wtedy nie odszedł, nigdy by tego nie zrozumiał. Jednak przez to mnie stracił. A teraz już za późno na wielkie powroty, na dotrzymywanie dawnych obietnic o byciu na zawsze, na udawanie że tej całej wyuzdanej obojętności nie było. Za późno już na bycie razem. Za późno na miłość.