a

fanpage | ask | [email protected] 

Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.

Nienawidza Cie, bo niczego im nie zazdrościsz.

Gubię się w moim lęku.

Zaczyna się powolne mijanie codzienności.

 Najgorszy moment przychodzi wtedy, kiedy uzmysławiasz sobie, jak bardzo wszystko nie jest okej. Jak bardzo okłamujesz sama siebie, jak bardzo nie chcesz widzieć tego co się dzieje w okół. Jak przekłamujesz wszystkie fakty i sprowadzasz je do wersji wygodnej... Żeby tylko nie bolało, żeby tylko nie myśleć. I ogarnia Cię niespotykana samotność, otępienie. Nie możesz z nikim o tym pogadać, nie możesz nawet wyjść na papierosa i o tym pomilczeć. Jesteś sam ze sobą i tym co zjada Cię od środka. 

Dorastasz (&) musisz pogodzić się z tym, że dostajesz mniej, niż miałeś nadzieję dostać, odkrywasz maszynę marzeń, ale niestety wisi na niej wielka kartka z napisem NIECZYNNE. 

Jakie są granice samotności?

Zabierasz mnie do nieba, po to by po chwili kopnąć mnie mocno w dupę żebym spadła z chmurki wprost na samo dno.

Miłość, przyznajmy to wielka mistrzyni - potrafi zrobić z nas kogoś, kim nigdy nie byliśmy.

Znów myślę o tym co było. Myślę ile czasu to zajmie nim poczuję się dobrze na chwilę. Jak długo to potrwa, chcę wiedzieć ile.

Umieram. Kulę się w środku, emocje zawiązują się w supły i tamują przepływ krwi do serca.

Oddać komuś serce to czasem za mało niektórzy są tak ślepi, że wypadałoby im oddać swoje oczy, by dostrzegli skarb, który mają tuż obok.

Istnieje na świecie tylko jeden człowiek, którego naprawdę pokochasz, reszta to tylko zauroczenia i życiowe błędy.

Trochę męczący dzień i trochę źle się czuję. Trochę bardzo.

Ko­bieta nie cze­ka na kwiaty, czy cze­kolad­ki. Ona cze­ka na spoj­rze­nie mężczyz­ny, je­go zainteresowanie. Bardziej od pre­zentów prag­nie poczuć siłę męskiego ramienia.

Nie skrzywdź mnie. Wiem, że jestem trudna. Wiem, że masz mnie czasem dość. Taka jestem, nie mówiłam, że przy mnie jest łatwo. Mimo wszystko, bądź.