przeraża mnie moje nowe życie. jestem jednym wielkim paradoksem. myślę 'tak' mówię 'nie'. wokół mnie ludzie zatopieni w morzu siarki. chcę uciec stąd choć na chwilkę, mieć ustpawiedliwienie popełnianych czynów. coś pękło już nie mogę przykleić sztucznego uśmiechu na twarz, przemieżając zaludnione ulice walczę z pulsującą skronią, napływającymi do oczu łzami. potrafię powiedzieć nie,gdy chcę powiedzieć nie. mówie nie, myślę tak. gubie się, gdzie ja jestem.