zaklęte w pamięci słowach

'Odkąd Cię znam, pragnę być dla Ciebie wielkością podobny do uzależnienia od tych Twoich fajek, wstajesz i wiesz, że nie masz ani pieniędzy ani tych śmierduchów, to nosi Cię i rzuca na wszystkie strony ze złości. Tym chciałbym dla Ciebie być, ale nie za 11, 80 tylko za darmo. Ciebie się kocha i nienawidzi w tej samej sekundzie.

(...) Jesteś sprzecznością tak wielką, że nie da się tego zniwelować. Ciebie nie da się kochać. Nie da, bo miłość Cię zabija, wszystko co pragnę dla Ciebie, rani i niszczy mi Cię całą. Wiem, że po naszych rozmowach idziesz spać, bo to kochasz, płacząc wcześniej ze smutku lub szczęścia. Nie umiem tego określić, bo Ty płaczesz cały czas. Nawet wtedy, gdy nie lecą Ci łzy.

Jesteś jedną wielką raną, którą aż strach dotknąć lub tylko musnąć ciepłym słowem, by nie rozdrapać Twojej psyche. Umiem Cię całą na pamięć, potrafię po ciemku wskazać gdzie co jest, ale to mi nic nie daje. Jak mam Cię kochać, gdy nie ma Cię w Tobie ani grama, a nie wiem gdzie mam Cię naprawdę szukać? Brakuje mi już miejsca na inne myśli niż Ty. (...) '

Kocham wracać do Twoich listów, gdy myślą malowałeś mój obraz w tylu barwach, iż ludzki rozum nie był w stanie tego pojąć, jak dalece mi do samej siebie i to od 2 lat jak Ciebie już nie ma...

http://www.youtube.com/watch?v=Pxn2yxM2wf0