kilka słów...

rozmawiamy ze sobą coraz mniej - siebie chciwi, jakby ktoś pomiędzy nami porozstawiał szyby

na dnie własnego świata, dzieci, kwiaty, ryby bez głębszych wdechów

żyjemy na niby

wydrapałbym każde oczy wlepione we mnie tak tępo, że aż czuję jak oblepia mnie przeciętność

inna miała być codzienność, nasza wielkość miała iskrzyć

a wygasa gdy tak teraz na nią patrzę - a Ty milczysz

czuję wilczy głód szukam słów których nie znam

gdy raz poczujesz głód już nie potrafisz przestać

choć zawsze widzę Cię, ja nie czuję Cię znów

czekam na mały cud który mógłby to przerwać

Ci wszyscy obcy wokół myślą że - mamy wszystko 

niech wezmą spokój, zabiorą oczywistość

chcę usłyszeć głos

nie słyszę Go, choć jesteś blisko

powiedz do mnie, a potem mogę zniknąć