Jest ta­ka miłość, która nie umiera, choć za­kocha­ni od siebie odejdą. 

Są ta­cy, którzy uciekają od cier­pienia miłości. Kocha­li, za­wied­li się i nie chcą już ni­kogo kochać, ni­komu służyć, ni­komu po­magać. Ta­ka sa­mot­ność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od sa­mego życia. Za­myka się w sobie. 

W życiu bo­wiem is­tnieją rzeczy, o które war­to wal­czyć do sa­mego końca. 

Gdy­byś kiedy we śnie poczuła, że oczy mo­je już nie pat­rzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał. 

Nie widziałam Cię już od miesiąca.

I nic. Jes­tem może bledsza,

Trochę śpiąca, trochę bar­dziej milcząca,

Lecz wi­dać można żyć bez powietrza. 

Żad­na wiel­ka miłość nie umiera do końca. Możemy strze­lać do niej z pis­to­letu lub za­mykać w naj­ciem­niej­szych za­kamar­kach naszych serc, ale ona jest spryt­niej­sza wie, jak przeżyć. 

Pamiętaj, że wszystko, co uczynisz w życiu, zostawi jakiś ślad. Dlatego miej świadomość tego, co robisz.

Twój rząd nie za­lega­lizu­je ma­rihuany, bo nie może na niej za­robić. Możesz ho­dować tę rzecz sam, bo ta­kie jest piękno na­tury. Od cza­su kiedy kor­po­racyj­ne życie jest główną drogą ame­rykańskiego społeczeństwa, jeżeli nie mogą ci te­go sprze­dać nie możesz te­go mieć. 

Życie nie tyl­ko po to jest by brać

Życie nie po to by bez­czyn­nie trwać

I aby żyć siebie sa­mego trze­ba dać. 

Życie pełne jest sprzeczności, a my uczy­my się do końca swoich dni, jak je godzić.