Tęsknię...

Właśnie...

nikogo to nie obchodzi... 

Za szybko się przywiązuję do ludzi.. czuję pustkę. Taką samą pustkę jak po pierwszej próbie...  kumasz? Mój koszmar zaczyna się na nowo. Nie boję się już tego zrobić... zatrzymuje mnie jedna myśl... Oni stracą drugie dziecko.. Matka może nie wytrzymać. 

Chociaż już tracę władzę nad myślami.

Nie wiem co zrobię za kilka minut... za kilka godzin... za kilka dni... 

Obrzydzenie.

Nienawiść. 

To czuję wobec siebie.

NIENAWIDZĘ SIĘ.

"Życie to tak na prawdę tylko czekanie"... czekanie... wytłumacz mi na co mam czekać... bo ja już nie wiem.. 

Na miłość, która nie istnieje?

Na to aż ludzie zaczną zwracać uwagę na innych?

Ja czekam tylko na śmierć.

Śmierć jest blisko.

Nadszedł mój czas.

Przepraszam.

I want to die.