w moim kochanym lesie z moim kochanym Adasiem

zdj by Kamil 'Kolarz'-nasz niestrudzony towarzysz (mimo bolow brzucha-respect^^)

hm...nigdy bym nie pomyslala,

ze tyle radosci da mi fakt,

ze pozjezdzalam sobie troche z gorki (lek wysokosci),

na snieg (jest mokry i zimny), doznajac licznych obrazen prawej nogi

(mam chore kolano i NIE MOGE szalec^^)...

a moj Mezczyzna na to patrzyl i oczom nie wierzyl,

ze ktos moze sie tak cieszyc z tak blahego wydarzenia...

i nie posiadal sie z radosci-w koncu ogladal mnie w stanie wyjatkowej euforii ;)

do tego w starej, za duzej juz kurtce (zmalalam przez te 2 lata hihi),

i, na co kazdy zwraca uwage, w rozowych butach...

tak tak-Cipson w rozowych butach!

wprawdzie lesne gorki juz nie sa takie wielkie

jak wtedy, gdy bylam mala (i tak sie troche balam),

a i moje podejscie do zycia sie zmienilo,

ale mimo to znowu poczulam sie jak

mala Ola-beztrosko i cudownie...

i o to mi chodzilo. na to czekalam odkad tylko spadl snieg,

bo zima zawsze kojarzy mi sie z sankami, dziecinstwem, snieznymi zabawami z bracmi,

a czasem nawet i z Iksde

ostatnio tak mnie wlasnie naszlo na sentymenty, heh

czytam z Adasiem moj pamietnik sprzed 8 lat,

ogladam stare zdjecia, rozne dziwne notatki i pamiatki...

i wniosek jest taki, ze choc nie wiem jak bardzo jest mi teraz dobrze

i jak kiedys bedzie,

ZAWSZE bede tesknic do dziecinstwa i MILE je wspominac...

ps1 dziekuje Adasiu, ze nie nabijasz sie z tej mojej sentymentalnej wrazliwosci...to bardzo mile.kocham Cie!

ps2 a Ty Iksde i tak sie bedziesz nabijac i rechotac na caly glos wiec wiesz co? Kocham Cie tez