Histrioniczka?!

Dawno mnie tu nie było, ehe.

Wiele się pozmieniało.

Zdażyłam wrócić z Indii.

Rozpoczęłam kolejną wizytę w psychiatryku.

Tym razem na oddziale dziennym, są tam mniej skrajne przypadki, całkiem spoko ludzie i jest całkowicie inaczej niż na oddziale zamknięym.Czasami nie odczuwam jakbym była w psychiatryku.

Za dwa tygodnie ją kończę.

Prawdopodobnie zmienią mi diagnozę.

Zaczynam się  godzić z tym, jaka jestem w sensie choroby.
Zaczynam to akceptować.

Choć biją się we mnie uczucia i myśli.

Brakuje we mnie tego wnętrza, czuję pustkę we wszystkim co robię.

Czasami jestem smutna.

Często reaguje i przeżywam wszystko zbyt emocjonalnie.

Jestem chora.

Mam takie dawki leków na których czuję się jak trup.

Ledwo co idzie egzystować.

Chuj by to strzelił, ale tak to bywa i trzeba się z tym pogodzić, a przede wszystkim szukać też innych rozwiązań.

Mam nowe plany na życie, jednak nie będę na razie się chwalić.Mała tajemnica nikomu nie zaszkodzi.

http://www.youtube.com/watch?v=4d8o8vNTNao