Cichy Samobójca..

Siedzisz sama, zupełnie sama. Wyglądasz na zdenerwowaną, jesteś strasznie roztrzęsiona.

Na ciele masz blizny - te stare i te nowe. W jednej sekundzie w Twoich oczach widać łzy.

Bez chwili zastanowienia bierzesz coś do ręki, coś ostrego. By móc napajać się tą chwilą..

Powoli, bardzo powoli nacinasz swoją rękę, łzy znikają, nagle się uspokajasz

, patrząc na krew spływającą po Twoim nadgarstku.

Już nic dla Ciebie nie istnieje. Liczysz się tylko Ty i Twoja 'miłość'.

To ciągle mało, pragniesz więcej. Myślisz tylko o tym, zaspokaja Cię to pod pewnym względem.

Tak naprawdę to tylko gra pozorów. Stajesz się w tej chwili cichym samobójcą,

pojawiającym się tylko wtedy, kiedy nikogo nie ma w pobliżu. Twoja dusza powoli umiera,

nie wiesz o tym. Odizolowujesz się od znajomych, przyjaciół, rodziny..

Życie samotnika sprawia Ci większą przyjemność. Ból psychiczny jest teraz codziennością.

Z dnia na dzień odchodzisz coraz dalej. Uciekasz od życia.

Stworzyłaś sobie swój własny azyl, w którym chcesz pozostać na wieki. ~