ja :)

Opowiadanie Whitemiss :

Drugą godzinę z rzędu leżał wpatrując się w sufit. Nie miał ochoty na nic, męczył go kac a w głowie kłębiły się myśli. Przez ostatnie pare tygodni nie mógł znaleźć sobie miejsca, a każdą wolną chwilę spędzał na zapijaniu wspomnień.

Przed jego oczami znowu stanął jej obraz. Delikatne rysy twarzy, blond loki, niebieskie oczy. Wyglądała jak anioł. Była aniołem, jego własnym aniołem stróżem. Kochała go bezgranicznie, czystą, bezinteresowną miłością, on kochał ją równie mocno, ale postanowił, że nie mogą być razem. Nie był odpowiednią osobą dla niej. Pił, palił, lubił imprezy i chociaż jej to nie przeszkadzało on nie chciał, żeby marnowała sobie życie na niego. Wiedział, że zwykła rozmowa

o tym, ze nie chce z nią być nie pomoże. Wiedział, że dopóki będzie myślała,

że ją kocha będzie walczyć o nich, o niego. Nie chciał tego. Miała sobie odpuścić, dojść do tego samego wniosku co on, że na nią nie zasługuje.

Dwa tygodnie prędzej wpadł na genialny pomysł, że ją zdradzi.

Powie, że kocha tamtą. Nie mogła być to przypadkowa dziewczyna.

Na dyskotece nadarzyła się okazja, jego dobra koleżanka już od dawna w nim zakochana zaczęła się do niego przystawiać. Pocałowała go, odwzajemnił pocałunek. Obce usta w niczym nie przypominały jej ust. Teraz już nie mógł się cofnąć przed realizacją swojego planu. Gdy jej mówił o tym pocałunku, widział spojrzenie pełne bólu. Nie złości czy rozczarowania. Oczy pełne bólu, usta błagające by powiedział, że to żart.  Powiadomił ją, że dla niego to koniec, czuje coś do swojej koleżanki nie do niej. Poprosiła go, żeby to jeszcze przemyślał. Miał już siebie samego dość, potrafił tylko wszysko pieprzyć. Wstał i zaczął chodzić po pokoju, krążył w koło. Włączył komputer, przy uruchomieniu się gadu wyskoczyła wiadomość od niej. Treść nie do końca zrozumiała wystarczająco go wystraszyła " Pewnie nie zrozumiesz dlaczego to zrobiłam, proszę nie obwiniaj się żyj dalej jakbym nigdy nie istniała w Twoim życiu. Chcę tylko, żebyś wiedział, że Cię kocham. Przepraszam". Pisała to godzine wcześniej, gdy nie odbierała telefonu niepokój w jego sercu coraz bardziej wzrastał. Była bardzo uczuciowa, wrażliwa i impulsywna. Ogarniała go panika, jedna myśl

" Życie bez niej nie będzie miało sensu".

Po 30 minutach rozległ się dźwięk komórki, chwilowa ulga dopóki nie zobaczył obcego numeru na wyświetlaczu. Już wtedy wiedział co ta osoba będzie miała mu do przekazania, mimo wszystko odebrał.

"- Słucham?

- Emila p-połknę-poołknnęła tt-tabletki. W- w szp-pitalu jej nie o-dratowali".

Komórka wypadła mu z ręki, sekunde później sam upadł na kolana.

Wiedział, że zranił ją bardziej niż sobie wyobrażał i już nie będzie mógł tego naprawić. Wiedział, że jego życie straciło już jakikolwiek sens. Wiedział już, że ten łkający głos jej przyjaciółki i oczy pełne bólu jego anioła będą prześladować go do końca życia.