Się patrzy. Wiecie jednak lubie Warszawke: -bo np. starszy pan potrafi podejśc do lansującej się w koszulce Tomm'ego Hilfigera dziewczyny i zapytać czemu nosi napiersi radziecki order -bo po tej scenie mogę parsknąć na głos w autobusie i nikt nie patrzy na mnie jak na świra -bo jest dużo ślicznych miejsc, w których nie ma żółtków i turystów -bo jest BUW -bo jest pełen przekrój kultur i społeczeństw -bo daje mi dużo inspiracji Ale także czasami jej nie lubię: -bo jest szara i brudna -bo jest dużo żebrzących dzieci i tego typu spraw -bo na centaralnym i pod nim, tak śmierdzi, że częściej tamtędy przebiegam niż przechodze -a tak w ogóle to nie lubie tamtędy chodzić, bo jest mnóstwo meneli -a no i lansująca się warszaffka strasznie mnie denerwuje. O! Tak sobie na dzisiaj wymyśliłam. A i przeczytałam ładną rzecz: Jedną z najbardziej podstawowych potrzeb jest relacja z kimś, komu możemy zaufać. Bliskość to zaufanie. Mogę ci zaufać, ponieważ wiem, że nie użyjesz mnie do swoich celów. Wiem, że zależy ci na mnie. Wiem, że w naszej relacji mogę bezpiecznie dawać i bezpiecznie brać. Ty wiesz o mnie, że nie chcę wykorzystać. Chcę z tobą być. Chcę cię doświadczać, poznawać, dotykać. Chcę cię słuchać. Chcę się tobą cieszyć. Więc niech będzie to dla wszystkich moich bliskich i zaufanych :*