"(...)jakkolwiek dla mnie cenniejsi sa ludzie, ktorzy swoje juz przezyli, tym bardziej nie ze swojej winy, aniżeli udajacy kogos kim nie sa, osoby pragnace czymś zabłysnac, pokazac sie. Poznanie kogos jest długim procesem, nierzadko trudnym. Porownałbym to do wizyty w galerii, gdzie kroczac w pełnych ciemnosciach wyłącznie ze swieca, majac ograniczone pole percepcji, co i rusz zauwazasz "dziela sztuki". Nie tylko te piekne, w ktorych gustujesz, ale i te mnie wytrawne, od ktorych w jednym momencie odwracasz wzrok. Dlatego w zyciu nie poznasz, ani charakteru, ani osobowosci, ani zamiarow czlowieka , ktorego przed chwila spotkałaś. Nic, ani nikt nie jest doskonaly, i do tego trzeba sie ustosunkowac. Mimo tego, istnieje przeczucie, dostrzeganie wartosci, prawdziwej wartosci w drugiej osobie, tym bardziej jezeli posiada ona to "cos", co mozna zdefiniowac na wiele roznych sposobow(...)"

by. W.Cz.

kto by pomyślał...