Było pięknie, nap­rawdę było pięknie. Zaczęło się od niewin­nych rozmów, po­tem spot­ka­nia i tak ja­koś wyszło, pier­wszy po­całunek. Po­tem było trochę gorzej, pier­wsze kłótnie o nic, a po­tem znów ra­dość ze spędzo­nych ze sobą chwil. Następne two­je pre­ten­sje. Te­lefon o 1 w no­cy, że ni­by za wszys­tko przep­raszasz że już nie będziesz ta­ki, a następne­go ran­ka ko­lej­ne pre­ten­sje. Po­tem wszys­tko ugasło, nie było nas. Nag­le przy­pad­ko­we spot­ka­nie ze wspólny­mi zna­jomy­mi. Z początku trochę sztyw­no, lecz po ja­kimś cza­sie już roz­ma­wialiśmy tak jak wte­dy. Ale ja wie­działam że to źle, że znów będę cier­pieć. Po chwi­li two­ja ręka dot­chneła mo­jej, trzy­małeś jej tak moc­no nie chcąc jej puścić. Ja w głębi ser­ca cie­szyłam się że będzie dob­rze, że zno­wu będziesz przy mnie, będziesz mnie wspierał, ale bałam się że zno­wu będą te niepot­rzeb­ne kłótnie. Nie wie­działam co zro­bić ale uległam. Wróciłam do do­mu, myślałam tyl­ko o nim. Gdy następne­go dnia spot­ka­liśmy się on jak­by nic, zno­wu zacho­wywał się jak­by nic nie było! A ja mu­siałam przechodzić przez to dru­gi raz! Mu­siałam dru­gi raz z je­go po­wodu cier­pieć! I cier­pię do dzi­siaj, bo każde­go wie­czo­ra przy­pomi­nam so­bie te chwi­le kiedy było pięknie. I do dzi­siaj za­daje so­bie tyl­ko jed­no py­tanie : Po co to wszys­tko było ? 

nie jest dobrze..;c