Chocby przejeżdżając tylko przez ten las o tej porze i o tej godzinie, gdy tak ciemno,ponuro i cicho czujesz sie tak jak by ktoś cie sledził i cały czas obesrwował. Jaki kolwiek odgłos napawa lękiem i podwyższonym poziomem adrenaliny we krwi. Pikawe odnajdujesz we własnej szyji a wtedy wszystko chcesz zrobić by sie znaleźć zdala od tego przekletego lasu. Chcesz uciec ale niewiesz gdzie. Klimat a'la "Blair Witch Project" i "Jeździec bez Głowy" I to właśnie jest zaje[piiii***] a poniżej ... Cała prawda o Tomku. Tomek wygląda na topornego człowieka, mocnego i cierpliwego... Jest inaczej... Tomek nie jest nikim nadzwyczajnym, nie jest nawet kimś więcej... Tomek to człowiek słaby, gdy się go zrani, krwawi i go boli. Tomkowi zdarza się kłamać jak każdemu człowiekowi na globie. Tomek zazdrości ludziom tego, że są szcześliwi bo sam nigdy nie był. Tomek tak naprawdę nie chce być z kimkolwiek z tego powodu, że nie mały tuzin kobiet go zostawił i nie że nie chce, nie że tak postanowił, po prostu boi się że go znowu ktoś zostawi i skrzywdzi, a Tomek nie chce już nigdy czuć tego bólu. Tomek to człowiek który jak każdy lubi się chwalić, Tomek czuje się rozdarty w środku i powoli chce sam siebie zszywać, ale coś mu to nie idzie. Tomek to mizerna istota marząca o tym kimś kto z jego gównianego życia zrobi raj, by wreszcie ktoś go mógł pokochać, bo tak naprawdę nigdy nie kochał go nikt... Tomek nie lubi gdy ktoś go żałuje jednak z drugiej strony chciałby usłyszeć słowa typu "Oj biedny, nie martw się, masz mnie!" i bardzo chciałby, żeby ten ktoś kto tak powie był z nim już do końca życia i żeby go pokochał... Tylko tego Tomek pragnie, ale to wszystko wydaje się być takie dalekie. Tomkowi jest zimno, Tomek się trzęsie i głupi myśli, że kogoś to obejdzie. Tomek myśli, że wreszcie ktoś stanie się jego iskierką życia. Tomek nie wie jak bardzo może się mylić... Tomek jest prawie pewien, że nikt go już nie pokocha i, że zawsze będzie już kawalerem. Tomek ma niski system wartości i nie lubi siebie, nie ma też sposobu by Tomek zmienił zdanie na ten temat. Tomek co drugi dzień myśli czy by ze sobą nie skończyć bo przecież ileż można czekać na tego kogoś... Całe życie? Tomek ma już dosyć, patrzy na ludzi szczęśliwych i kochających, na tych szczęściarzy którzy mało kiedy dowiedzieli się czym jest prawdziwe zło i smutek, ten widok napawa go lękiem i ściska mu serce jednocześnie rozrywając je na strzępy... Tomek wie, że któregoś dnia po prostu nie wytrzyma i oszaleje, że któregoś dnia skończy ze sobą bo każdy człowiek ma swoją cierpliwosć, ma swoją wytrzymałość... Gdyby nie miał, nie byłby człowiekiem... Tomkowi bardzo często chce się płakać gdy leży nieruchomo sam w nocy na łóżku, przykryty kołdrą która ma oszukać to zimno, zimno w jego środku... Tomek całe dnie spędza sam i bardzo cierpi bo nie ma małego płomyczka nadzieji na lepsze jutro który gdyby tylko się ukazał, stałby się jego przedmiotem modłów i uwielbienia. Tomek czuje się stracony i zapomniany, czuje się spisany na straty... Dlatego Tomek ma nadzieję, że inni ludzie nie podzielą jego losów... Tomek ma już dosyć i pomimo tego, że ledwo co wyszedł z choroby, chyba będzie miał zamiar się zabić... Bo dzisiaj coś go strasznie dobiło, pewna osoba która wydawała się być jego dobrą znajomą, koleżanką, być może przyjaciółką zaczeła bezwstydnie pisać jaka to nie jest szczęśliwa i nie będąc tego świadom raniła jego serce niczym oszczepem, raz po raz... Aż wreszcie Tomek opadł z sił i ma do teraz wszystkiego serdecznie dosyć. Tomkowi po raz kolejny odechciało się żyć... A tak naprawdę to Tomek nigdy nie płacze, no dobra płacze, ale tylko w dzień wszystkich świętych... Chociaż może to tylko chwilowa depresja...