****

(zdjęcie nie jest moje)

Co ja tu jeszcze robię?  - Takie pytanie zadaje sobie każdego dnia. 

Wczorajszy dzień był jednym z gorszych w życiu.  Kazdy chyba ma tak, że czujemy, że coś tracimy, czujemy wewnętrzny chłód...i nic aboslutnie nic nie możemy zrobić.  Poniżamy się błagamy los...i nagle jest promyczek nadziei... Zabijany przez strach...ból wewnętrzny jest nawet przyjemny. Kiedy przenika czasami brak tchu. I nie wiem czy to z winy psychozy w jaką popadam, czy jestem urodzoną masochistką. Przetrwać kolejny dzień. Być wesołym. Nie dać niz po sobie poznać. To mój cel każdego dnia. Nawet przed Tobą musze udwać, że wszystko jest ok...że nie płaczę..."bo się rozłącze!" wtedy pękła mi warga od zagryzania. Pogryzłam rękę. Twój chłód jest jak te Twoje ukochane noże...wbijane z precyzją w każdy fragment ciała. Błagam Cię postaraj się ...postaraj się zrozumieć...może gdy to się stanie...poczuje, że mam w Tobie wsparcie...może gdy to się stanie poczuje, że mam jeszcze siłę. Może gdy to się stanie przestanę być taką jaka jestem...chce byc lepsza. Pomóż mi! Pomóż mi proszę bo nie daje rady... Twwoje "ogarnij się" działa jak kolejny strzał. Jak dodatkowa namiastka bólu.  Wczoraj przeżyłam ponownie swoje Oobe. Ten cudowny stan trwał bardzo krótko, ale na ten moment czułam się wolna...chcę żeby wróciły moje dobre duchy...chcę z nimi kontaktu....pomóżcie mi...