nie powiem nic, co się dzieje, bo wszyscy i tak, co do jednego potem wypieprzycie mnie jak wygłodniałe cipki stworzenia. więc mam to totalnie gdzieś, będę stać tutaj i do kurwy nędzy wciąż milczeć. bo wolę, by rozszarpujące mnie wewnętrznie skumulowane emocjonalnie gówno skazało mnie na samobójstwo, niż wasz słaby wykorzystujący mięśnie skowyt.

czas uczy, ale wciąż wbija szpony. nie rozrywa już skóry, rozpierdala kości. poradzę sobie. nie chcę pomocy. każda pomoc jest 'po coś', więc z czystym sumieniem mogę powiedzieć, ze tak ową mam w odbycie.

to wszystko boli, a wiecie dlaczego? bo każdy z was to hiena. emocjonalna, materialna, seksualna. wszystko się pozmieniało, tylko ja utkwiłam cztery wieki wstecz i wierzę w bezwarunkową miłość, ktora nigdy już nie będzie istnieć. szczere, przyjaznie i super relacje, jestem idiotką skazaną na wygnanie. pierdole, już wyszłam. pa.