012

'Oto konsekwencje życia bez przemyśleń na luźno, oto co się będzie działo, gdy już będzie za późno, źle ocenisz sytuacje to popłyniesz raczej szybko, sam się krzywdzisz w zatraceniu, nazajutrz będzie Ci przykro..'.!

'Ostatnio trudno było mnie złapać
Zbyt długo byłem sam
Każdy z nas ma swój własny świat
Gdzie może być sam
Wołasz mnie? Próbujesz do mnie dotrzeć?
Wyciągasz do mnie rękę, a ja wyciągam ją do Ciebie...

Przyjąłem rany, wziąłem się w garść
Spadłem i znów się podniosłem
Potrzebuję iskry, która rozbudziłaby mój umysł
Bym mógł znów chwycić za mikrofon
Nie wiem jak, czemu ani kiedy
Wylądowałem tu, gdzie jestem
Czułem, że musiałem coś powiedzieć
Więc znów chwyciłem za długopis
Próbowałem dać upust uczuciom
Ale nie potrafię się przyznać
Ani zmierzyć się z myślą, że mogę mieć już dość rapu
Potrzebuję nowego ujścia
I wiem, że czasami trudno jest przełknąć to gówno
Ale nie mogę po prostu usiąść i tarzać się
We własnym smutku, bo wiem jedną rzecz
Trudno będzie mnie doścignąć
Trudno będzie dotrzymać mi kroku
Trudno będzie dojść za mną
Aż tu, dnie mijają, a ty będziesz musiał przejść
Setki mil...

Nikt z nas nie prosił o życie,

w którym musiałby grać takimi gównianymi kartami, które nam rozdano
Musimy sami wziąć te karty i odwrócić je, nie oczekując pomocy.'

'Realizm nie fikcja oparta na paradoksach,
sterowany handel naszymi uczuciami,
dozwolony owoc, przechodzimy przez to sami,
koncertowy dumping praca na własny rachunek,
kicz prowokacyjny który psuje wizerunek,
rakotwórcze środowisko, ostry balet w kuluarach,
musisz radzić sobie sam, wiara w nich przestała działać,
uwłaszczenie, wywłaszczenie, dociążenie co jest grane?
Starasz się jak możesz, a tu znowu przejebane..'