Leżę sobie i tak sobie myślę, że całe życie zdobywamy w szkole "wiedzę", która przecież jest dla nas w życiu tak przydatna. Ciekawe tylko, w którym miejscu, bo tak naprawde nawet jeśli wyląduje kiedyś na kasie w biedronce to po co mi siła grawitacji, logarytmy, narządy wewnętrze człowieka, daty wojen, czy to jaki kraj ma jakiego przywódcę. Będę chciała to sprawdzić, to wpiszę w internet i się dowiem. A teraz uczę się już 12 rok i nikt nie nauczył mnie przydatnych rzeczy jak : obliczanie PIT,CIT, interpretacji umów, wyciągania wniosków i wielu innych rzeczy, z którymi spotykamy się na codzień. Kompletny do bani system edukacji nie zmieni jednak mojego podejścia do miejsca zwanego szkołą. Uwielbiam przychodzić do niego każdego dnia, bo wiem, że nawet jeśli idę tam z fatalnym humorem, złym nastawieniem i łzami w oczach to wrócę uśmiechnięta i chociaż przez te 7 godzin zapomnę o wszystkim co mnie trapi, dzięki ludziom, którzy mnie tam otaczają, bo wbrew wszystkiemu są świetni. Nauczyciele, jak i moja cała klasa. Szkoda tylko, że musiały minąć 2 lata żebyśmy się do siebie jakoś przekonali, teraz miną wakacje spotkamy się znów w szkolnych ławkach i już zaraz będziemy się żegnać, na zawsze..