Rozdwojenie jaźni

Co to jest rozdwojenie jaźni?

Zaburzenia te związane są z występowaniem dwóch odrębnych osobowości u jednej osoby. Obie osobowości nie są zależne od siebie. Rozdwojenie jaźni to jedno z najbardziej tajemniczych zaburzeń.Rozdwojenie jaźni albo osobowość mnoga (ang. Multiple Personality) to wciąż niedostatecznie zbadane zaburzenie przez psychiatrów. Występuje bardzo rzadko, częściej u kobiet niż mężczyzn.

Czym się cechuje osobowość wieloraka?

U jednej osoby pojawią się dwie lub więcej odrębnych osobowości, przy czym w danej chwili ujawnia się tylko jedna z nich. Każda z osobowości ma charakter pełny, z własnymi odrębnymi wspomnieniami, tożsamością, zachowaniem, przekonaniami i preferencjami. Poszczególne osobowości mogą różnić się wiekiem, płcią, orientcją seksualną, talentami, wiedzą, umiejętnościami, ilorazem inteligencji, ostrością wzroku czy ciśnieniem krwi. Zazwyczaj osobowości wyraźnie kontrastują z pojedynczą osobowością przedchorobową. Poszczególne osobowości mogą wiedzieć o swoim istnieniu. W pospolitej postaci osobowości podwójnej zwykle dominuje jedna osobowość, ale żadna z nich nie ma dostępu do wspomnień drugiej. Pierwsze przejście od jednej do drugiej osobowości jest zazwyczaj nagłe i ściśle związane z wydarzeniami urazowymi.

Przyczyny osobowości wielorakiej:

Mechanizm powstawania zaburzeń dysocjacyjnych nie jest do końca znany. Zakłada się, że rozszczepienie osobowości wynika z traumatycznych przeżyć, kryzysów i głębokich urazów w okresie wczesnego dzieciństwa, np.  molestowania seksualnego lub permanentnie doświadczanej przemocy domowej. Sposobem radzenia sobie dziecka może być zepchnięcie do nieświadomości uczuć i zachowań, z których z czasem rozwijają się alternatywne osobowości.

Schizofrenia a rozdwojenie jaźni:

Schizofrenia polega bardziej na rozszczepieniu między myśleniem a czuciem, tak jakby te dwa procesy przebiegały niezależnie, a chory miał trudności w ich łączeniu. Schizofrenia to zaburzenie myślenia, w którym umiejętność rozpoznawania rzeczywistości, reakcje emocjonalne, procesy myślenia, formułowania sądów oraz umiejętność porozumiewania się pogarszają się tak bardzo, że funkcjonowanie chorej osoby jest poważnie utrudnione.

Psychoterapia w leczeniu osobowości wielorakiej:

Zaburzenia dysocjacyjne tożsamości bywają bardzo oporne na terapię. Psychoterapia osobowości wielorakiej dąży do zintegrowania poszczególnych osobowości tak, by zlały się one w jedną tożsamość. Zazwyczaj leczenie jest wspomagane farmakologicznie. Pacjent uczy się akceptować własną chorobę i rozumieć jej istotę.