Może mi nie uwierzysz, bo może pomyślisz, że to nierealne. Może nawet tak naprawdę jest, bo może jeszcze jakiś czas temu samej ciężko byłyby mi to pojąć. Może to całkiem inne uczucie, niż wszyscy myślą, ale to nie przekreśla go, jako cudownego. I może tylko ja to rozumiem, tak samo jak rozumiesz to ty, ale przez te wszystkie lata, będąc setki kilometrów dalej, ja widziałam twój uśmiech za każdym razem, kiedy się uśmiechałeś. I może to nieludzkie, bo czasem taka miłość to kaleczenie własnego serca, ale poświęcając wszystko właśnie tobie wiedziałam, że nasze życie wcale nie będzie idealne. Wiedziałam, że perspektywa twojego odejścia jest równoznaczna z zostawieniem mnie z niczym, bo oddałam ci nie tylko moje uczucia, ale każdą myśl, rzecz, każdy mój pojedynczy gest i każde słowo. I chociaż może czasem myślisz, że żałuję, to powiem ci, że nasze porażki zdążymy obrócić w pozytywy w przeciągu tych wszystkich lat, które prowadzą nas do bezgranicznego szczęścia. Razem