a więc sam początek

Witajcie. To jest mój pierwszy blog o takiej tematyce. Ale do rzeczy. Młoda, nie brzydka, inteligentna, zdolna - takie zdanie mają o mnie moi znajomi oraz moja rodzina. Mam chłopaka, jak dla niego jestem idealna, z tego co mówił, ale on jest bardzo szczupły, ja należę do pulchnych, czasami wydaje mi się, że to dziwnie wygląda, że chłopak taki drobny, szczupły, a dziewczyna większa od niego... Masakra! Moje ciało wszystkich ode mnie odpycha, również odpycha samą mnie. Na zewnątrz jestem odrażająca, bądźmy fair - tłuszcz, cellulit i fałdki nie są tym, o czym marzą młode kobiety. Nie czuję się dobrze w swoim ciele. Szczerze mówiąc, to ja go nienawidzę. Ile ja bym dała, żeby mieć taki brzuch jak dziewczyna na zdjęciu... Oddałabym za takie ciało wszystko, dosłownie wszystko. Idą wakacje, a ja znowu nie będę mogła założyć krótkich spodenek czy bluzki przed pępek, nie pójdę na plażę, nie będę swobodnie paradować w stroju kąpielowym. Nie. Ale nadszedł czas na zmiany. Chcę pozbyć się mojego ciała, chcę pozbyć się tłuszczu i wyrzeźbić sobie mięśnie. Owszem, zdaje sobie sprawę, że długa droga przede mną, a nawet bardzo długa. Mam tylko nadzieję, że to nie będzie mój kolejny 'słomiany zapał', bo wiele razy chciałam się odchudzać, byłam na diecie maksimum tydzień, do tego kilka ćwiczeń na dzień, i tyle. Istna katastrofa. Wstyd mi jest za swoje lenistwo i za to, że doprowadziłam się do takiego stanu, w jakim jestem obecnie. Muszę wziąść się za siebie, muszę sobie samej udowodnić, że jak się chce, to się potrafi. Z drugiej strony - dla chcącego nic trudnego, zawsze moja mama mi to powtarzała, i powtarza do tej pory. Mam nadzieję, że wytrwam w swoim postanowieniu i uda mi się osiągnąć mój cel.