Minęło 47 dni.

PRZESTAŃ W KOŃCU RYCZEĆ!

Chyba dopiero do mnie dochodzi.

Reczej na pewno. Siedze i czekam na Ciebie. Wiem, nie doczekam się. Siedze wyobrażam sobie Twój głos, Twój płacz, uśmiech, oczka. Słysze płacz i nagle zrywam się z łóżka. Dochodzi do mnie, że to nie Ty. Tłumię wszystko w sobie. Tylko z jedną osobą mogę o tym porozmawiać. Znaczy nie, mogę ze wszystkimi bliskimi, ale wolę tylko jednej. Chcę uwolnić się od moich myśli, nie potrafię. Zbyt wiele ich jest. Muszę mieć coś co przez to przestanę tak myśleć, jak teraz. Muszę znaleźć coś w czym jestem 'dobra', nad czym będę musiała myśleć. na razie wziełam się za czytanie książek, oczywiście horrorów. Przecież dam radę, przecież wiem, że muszę. Muszę być silna, choć nie daję rady. Muszę żyć, choć nie chcę. Marzę, choć wiem, że niektóre marzenia się nie spełnią. 

tęsknię, kocham, myślę !