jeden

MAM ŚWIADOMOŚĆ SAMEJ SIEBIE !

Prolog

W pokoju panował półmrok.

Płomienie świec tańczyły w rytm uderzeń serca.

Twojego serca.

Przyszedłeś.

Jesteś tutaj dla mnie. Jesteś tu by mnie chronić. Zamykam oczy, jednak po tej stronie rzęs również nie jest lekko. Kołyszesz mnie w ramionach. Masz na sobie czarną koszulę w fioletową kratkę. W tej lubię Cię najbardziej. Właśnie w niej przyszedłeś na nasz pierwszy spacer i właśnie w nią dziś wylewam swoje łzy. Boję się. Mówisz, że już jesteś, żebym się nie bała, że zawsze pomożesz, że chcesz, że jesteś pewien i że nigdy nie opuścisz, ale ja się boję. Ten strach mnie paraliżuje. Duszę się tutaj, rozumiesz?

Ale Ty wiesz i Ty rozumiesz.

Obiecujesz, że zawsze będziesz i nigdy nie pozwolisz bym jeszcze bardziej cierpiała przez tą całą sytuację.

Dlatego

Bądź przy mnie tak jak dotąd,

tak jak teraz i nigdy nie opuszczaj.

Kochaj mnie dalej tak mocno i nie przestawaj nigdy,

proszę.

Proszę was.

Czytajcie odwiedzajcie komentujcie dodawajcie

i ślijcie dalej ; )

Anna Lidia.